Helikon. Jaargang 3

[p. 105]

Vijver

Het donkre water wordt gebroken
door den gebogen boot en licht
als bloemen, die, sneeuwwit ontloken,
het open hart omhoog gericht
naar wat hun immer had ontbroken:
het bleeke koele maangezicht,
den dag daarna weer onderdoken
daar eénmaal zien den dood verlicht -
zoo breekt het water en het slaan
der riem doet steeds meer bloemen bloeien
waar eerst een gladde vlakte glom,
maar na den boot kwijnt langzaam-aan,
traag golvende, het hevig gloeien -
en mat glanst weer de donkre kom.

Eric van der Steen