Helikon. Jaargang 3

[p. 48]

Tropische avond

Wanneer de laatste vage dagegloed
dooft op de ruige koppen der vulkanen,
die als hoog-tronende titanen
de groene velden aan hun voet
beslaan met schaduwen als donkre vanen, -

Als van die hoogten weer, als koele wijn,
de avondwind door 't duistre dal komt stroomen,
en dronken weelde beeft in 't loof der boomen,
terwijl het volk daaronder, donker, klein,
bevleugeld langs de wegen lijkt te zweven,
en na een zwoelen dag zich voelt herléven,
den avond zwelgend als een rijk festijn, -

Dan, als de eerste sterren openbloeien
aan het onpeilbaar blauw priëel,
en vuurvliegzwermen, talloos veel,
dwarlend uit zwarten grond hun tegengloeien, -
dan drink ook ik een roes van vreugd en vrede
uit dit mij vreemde tropenland, -
want wààr het lot den droomende ook verbant,
overal groeit de wondertuin van 't Eden.

Adolf ter Haghe