Helikon. Jaargang 3

[p. 46]

Het laatste glas

Voor de boerenkroeg in den avondwind
drink ik mijn laatste glas absinth.

Het gras der weide is donkerrood,
in 't groene zonlicht danst de Dood.

Daar danst 'n stier met 'n lange baard,
daar wentelt wulpsch 'n kreupel paard,
daar roeit 'n reiger door 't roode gras,
'n kikker kwaakt 'n sombre jazz.

De Dood danst in 'n blauw habijt
op den scherpen rand der eeuwigheid.
Boven z'n hoofd zakt de groene zon,
z'n mantel is paarse schaduwbron.

Het licht straalt de sombere wereld blind;
ik drink m'n laatste glas absinth.

De Dood danst in een blauw habijt
op den scherpen rand der eeuwigheid.

Vic. Reinders