Helikon. Jaargang 3

[p. 16]

Notities

1417

hij klapt in de handen
en 't klinken daarvan
nog na in de gang
blijft heel even zingen
als trilling van stof
aan gebogen glad hout.

1419

een zachte wind klimt in de hoge bomen
en speelt er in, speelt wonderlike dromen
en valt in slaap en droomt de werklikheid;
en springt op, loopt stug brullend door de straten
der stene steden, die, verstard, ontwaken;
ze krijgen lichtende ogen in de vele vensters
en lokken mensen angstig naar de kamer
waren allen altijd komen als de avond
haar waanzin smalend neerlaat in hun ogen,
en bidden bangelik veel oude troostgebeden
en hopen op bezwering van het noodweer
dat buiten woedt (maar binnen nog wel erger).
totdat een zachte wind klimt in de bomen,
en velen dalen weer in milde dromen.

Jan Gin