Helikon. Jaargang 2

[p. 159]

Holocaust

Hier ligt gij dus,
o zaalge Pius X,
hemeling
in geurge wemeling van zoet-vergaande bloemen -
als een kus
ligt gij hier
zacht eenvoudig en zonder cier.

Eenzame millénaire bloem - o holocaustum,
eindelijke duizendjaarge bloem van het Pausdom,
gouden bloeisel uit een nederig gestorven graan,
o bloeme - bloem, bloem - van verworven blaam.

Tot u gekomen - sleepend mede in ons hart
Europa's onweerhoudbren ondergang
en - zonder mate - mijne moedelooze smart...

O, waar wij met de Kennis eener Liefde gaan,
doorstaan wij eene pijn van schennis en van schand
der Heilge Kerk door d'eigen priesters aangedaan.

Tot u gekomen thans, o bloem van lijden, Pius X,
tot u - dien 'k uit den weemoed uwer woorden ken,
o vaticaansche cruisiging
en eucharistisch lied - o kus, o heesche stem,
en geest vol goddelijke fluistering...,
verlicht, zoo bid ik u, een weinig dit verdriet
en het geduld ten laatsten wederstand
en onze eenzaamheid in Nederland.

[p. 160]

 

O Vader God, bij 't geurge graf van uwen dienaar zacht

 

die onze herder was, uw zoete schaap, dit lieflijk lam,

 

wiens droef en onherroepelijk geblaat,

 

het kyrië van zijn verrukt apostolaat,

 

wij biddende beweenen in zijn zelfde klacht:

 

 

 

Herwek, o God, den geest der heilgen-die reeds slapend zijn-

 

bescherm onze Jeugd, o Liefde, tegen de verraders

 

die met mijter en met staf gewapend zijn

 

en met het misbruik van hun macht,

 

vertredende de scheppingen des Vaders,

 

doovend (onder 't mom van hunne waardigheid)

 

der zielen stem en 't bloed der weerbaarheid -

 

en die de afgronde' niet meer zien

 

die tusschen hen en ons reeds gapend zijn...

 

 

 

Ernest Michel