Helikon. Jaargang 2

[p. 147]

Onweer
(Fragment)

Wat wordt het drukkend; ben jij ook zoo moe?
Ja en zoo angstig; doe het raam maar toe.

Er zit iets vreemds en dreigends in de lucht.
Als die bui losbreekt baten dak noch vlucht,

Geen muur is sterk genoeg, geen kelderput
Die ons kil lichaam op den duur beschut.

Daar helpt geen lieve vader: vroeg of laat
Staan wij verregend in ons hemd op straat

Of wij ontwaken rillend in een tuin
Tusschen de natte planken en het puin.

Wrakhout en steen rest nog van 't aardsche goed
Waaraan wij, worstlend zonder hoop en moed,

Ons met de nagels hebben vastgeklampt:
Eén windstoot heeft het woedend neergestampt!

Nu zijn wij zonder schuilplaats bijna naakt
En door ellende en onrust klein gemaakt...

[p. 148]

 

Is dit de straf voor twijfelzucht en spot;

 

Of was gewoonweg 't fundament verrot;

 

 

 

Is dit het eind van Gods lankmoedigheid

 

Of zijn we door een architect misleid?

 

- - - - - - - - - - - -

 

- - - - - - - - - - - -

 

 

 

J. Greshoff