Helikon. Jaargang 2

[p. 142]

In memoriam

Vaak dwaalt mijn denken nog naar hem
en is 't als hoorde ik weer zijn stem -
Maar hij ligt langzaam te vergaan
op een kerkhof aan een verre laan.

Hij wilde niet, dat er veel pijn
om zijn te vroegen dood zou zijn,
geen bitterheid als om gemis
van leven, dat versmeten is.

Want 't eigen leven heeft hij stil
en afgewend van ijdelheid
eenzaam geleefd en slechts zijn wil
gericht op de eenvoudigheid

van wat heel zuiver is en echt. -
Maar weinigen hebben verstaan
het diep verworvene, waaraan
hij trouw bleef tot in 't doodsgevecht.

Johan de Molenaar