Helikon. Jaargang 2

[p. 89]

Avondmaal

De witgekalkte kerk was niet esteties.
Wij hoorden ergerlik slechte muziek,
Ondragelik lijzig zong het publiek.
Ook was de preek nogal droog exegeties.

't Was Avondmaal toevallig. Theoreties
Pijnigden wij ons af in symboliek
En vonden maar: je kon er nog wel ziek
Van worden, 't was zo weinig hygiënies.

Maar toen wij 't heffen van de zilvren schaal
Zagen en de bezwerende stem hoorden,
Zaten wij met Hem in de opperzaal,
Brak Hij het brood voor ons, sacramentaal,
Dronk Hij de wijn met ons, sprak Hij zijn woorden
Ten afscheid tot ons voor de laatste maal.

Muus Jacobse