Helikon. Jaargang 2

[p. 81]

[Nummer 6]

Een lied van ernst

Een vreemde pijn wacht waar 't leven begint
en de beet van het bloed is een bitter kwaad.
Een mensch is geboren, komt als een kind,
en zal gaan als een vreemde. Maar wààr hij gaat,

slaat een hart de tijd en het leven af,
zonder zin, zonder wil, het slaat altijd door, -
op het bed bij de liefste, alleen bij het glas,
het slaat en het slaat zichzelve teloor, -

en wat hij geleefd heeft is walg en hoon,
en wat hij nog leven zal volgt in dit spoor, -
de vrouw die hij liefhad baart hem een zoon,
en of hij nu doodgaat, - het leven gaat door.

Emile van der Borch