Helikon. Jaargang 2

[p. 80]

Dichter in de bloemen
(Perzische miniatuur begin 16e eeuw.)

Verteederd buigt zich 't bleek peinzende hoofd
Onder den zwaren tulband naar het boek,
En leest daaruit de bloemen voor en 't ooft
Van den gespitsten boom, die het bezoek
Aanvaardde van dien vederlichten lezer
Met zwarte gaffel onder gouden doek.

Eén voet trok hij omhoog; zijn stem werd heescher
Sinds de dreigende omlijsting van teekens,
Die als zwarte, spicht'ge klepels elk dezer
Woorden beluiden; zijn oog is tot brekens
Moe, zijn mond rond en klein, en het ovaal
Zoo rustend als het bij zijn moeder leek eens.

Hij leest de eeuwen door in bloesemtaal,
- Geduld'ge boom, die hem als kind wil dragen -
Maar als de stem sterft in het vruchtverhaal,
Omdat hij niets meer buiten zich kan vragen
En innerlijk zijn eigen vruchten vindt,
Dan kraken takken hoekig uit de hagen...

Er braken twee. Zij hangen in den wind.

S. Vestdijk