Helikon. Jaargang 2

[p. 78]

Verkende land

Ik weet uw wereld, generzijds
de brede en lege wateren van mijn ontberen,
en enkel nog een luttel tijds
zou ondergaan om nimmermeer te keren.

De zeilen bollen reeds aan boord,
de boot bewiegt het lied van de sirenen,
ik heb de branding in de nacht gehoord
voor deze morgenzon: nu moet ik henen,

ik - en gij, geliefde: ge kent
niet de verrukking van uw eigen land;
kom, eer gij eenmaal uw gelaat nog wendt
hoort ge de wind der oceanen door het want.

Aan wal zal ik u alles openbaren:
uw land is heerlik en ge kent het niet:
van déze boord moet ge geen enkel beeld bewaren,
noch ook de wijze van één uitgezongen lied.

Jan Vercammen