Helikon. Jaargang 2

[p. 66]

Fête galante

In het vervallen tuinprieel
klinkt een betoovrend fijn gespeel:
het oude Fransche menuet,
slanklijnig als een minaret.

Een wonder van bevalligheid,
als een veredeld kweekgewas,
dit broze restje van een tijd
toen 't leven nog romantisch was.

Een jong comtesje, cierlijk schoon
gekleed in crinoliengewaad,
heeft eens geluisterd naar dit toon-
geparel met ontroerd gelaat,

gezeten naast het clavecin,
waaruit met rinkelfijn geruisch
een geestig stuk van Couperin
klonk door het oude stille huis.

En toen, die 't speelde, heimlijk deed
zijn blikken glijden langs haar kleed,
steeg in haar wangen fel de schaam-
te ିals donkre bloei van een cyclaam.

Johan de Molenaar