Helikon. Jaargang 2

[p. 49]

[Nummer 4]

Hollandsche kwatrijnen

1.

Wat broodprofeten al of niet voorspelden,
Het donker weêr houdt aan, de zon komt zelden...
Recht vóor den oogst uit druk en neêrslag op
De weerloosheid van Uw gewas te velde!

2.

Wat was in haat en doodslaag, weêr en wind,
Bij honger en bij dorst uw schut en sint,
Onnoozel hart uit liefdes huis gebannen...?
- 'k Heb met en tegen alles in bemind.

3.

Dieven hebben U schaamteloos verdeeld.
Geen kerk die niet een rafel van U heelt.
Alleen het hart der simpele eenlingsbloemen
Draagt éen uur lang Uw ongeschonden beeld.

4.

De ruchtige belijders van een naam
Zijn grif ook tot verloochenen bekwaam.
Die 't onuitspreeklijke niet leert verzwijgen,
Verslingert tusschen ijdel woordgekraam.

5.

Als spreken zilver was en zwijgen goud,
Dan stond Uw huis in glorie hier gebouwd...
Ons zwijgen won voor al zijn zilvren ponden
Nauwlijks éen korrel die Uw toets uithoudt.

6.

Mijn nooddruft gaat alleen ons tweeën aan.
Openlijk liet Gij nooit beschaamd mij staan:
Al wat ik waagde in Uw naam te beloven
Aan derden, hebt Gij trouw gestand gedaan.

[p. 50]

7.

Na 't eindeloos gepas met min en plus
In cijferbouwsels vallend voor éen dus,
Wil 't hart niets meer in levens ongerijmden
Doolhof dan 't stom bewijs van Uwen kus.

8.

O onberekenbaarste van kometen,
Die overschouwt den dooltuin der planeten,
Gods zonnen hebt gij stralend vastgelegd,
En eigen baan nooit dan in bloed gemeten!

9.

Ook hier al hebt Gij tot dit voorbeleven
Zoo ongenaakbaar schoon U uitgeschreven -
Geen bloem, geen menschehart, geen winterboom
Is in den vast van mijn begrip gebleven.

10.

Vergeef, vergeet wat ooit mijn lippen morden.
Stel op den reddeloozen boedel orde.
Als wie een ouden minnebrief verscheurt,
Laat alles tusschen ons weêr stilte worden.

P.C. Boutens