Helikon. Jaargang 2

[p. 46]

Middernacht

We moesten nu maar slapen gaan
ik heb je al veel te vaak gekust,
je moeder maakt zich ongerust,
't is middernacht en nieuwe maan.

We moesten nu maar slapen gaan,
elk in het eigen, lieve bed,
om morgen - van den dood gered -
wat dichter bij den dood te staan.

Luister, nu gaan de klokken slaan:
't is nieuwe maan en middernacht;
ik vind het van mezelf verdacht,
dat ik je zonder meer laat gaan.

Er zal wel een motief bestaan,
maar wat, per saldo, maakt het uit
met welk gebaar, met welk geluid
een dag voor mij heeft afgedaan?

Han G. Hoekstra