Helikon. Jaargang 1

[p. 147]

Vroolijke elegie

Hoor je nu werklijk niet

Hoe valsch het klinkt, mijn lied?

Dan moet je morgen naar een oorarts gaan.

Mijn hart werd koud en dor,

Nooit klonk mijn stem zoo schor

En met de humor is het niets gedaan.

Mijn opgewekte toon

Is voor mezelf een hoon,

Ik schaam me voor mijn uitgebloeide waan.

Dit bête ganzenspel

Geloof ik verder wel,

De pepernoten trekken mij niet aan.

Ik weet het toch allang:

Au fond ben 'k enkel bàng;

Ja, bang voor dag en nacht, voor zon en maan;

Bang voor het bitter lot

Waar ik zoo schril mee spot

Omdat wij daar de zin niet van verstaan;

Bang voor plezier en nood,

Voor 't leven en de dood.

En altijd zie 'k een hand die mij wil slaan...

Ik ben een dakloos kind

Dat rent door weer en wind

In doodsangst voor een schaduw in de laan.

[p. 148]

 

De heele lange nacht

 

Staar ik in 't zwart en wacht

 

Op de reveille van die poen, de haan.

 

 

 

Alweer een nieuwe dag!

 

Kom, lach bajazzo lach,

 

Het dichter-zijn is heusch geen lauwe baan.

 

 

 

Hoor je nog altijd niet

 

Het valsch accent van 't lied?

 

Dan moet je werklijk naar de dokter gaan.

 

 

 

J. Greshoff