Helikon. Jaargang 1

[p. 130]

Verbannen.

Tusschen ons was er geen geheim:
Wij waren enkel voor elkaar geboren,
Twee woorden die onschendbaar samen hooren
Door de betoovring van het rijm.

Elkander hebben wij gedronken
Met warme zachte lippen om de rand
Van de eerste beker, onze holle hand.
De droppels werden koele vonken.

Wij leefden zonder argwaan vrij,
Alleen, o goddelijke dwang, gebonden
Door de verteedring van twee donkre monden.
Maar dit is alles nu voorbij.

Om wèlke schuld werden wij beiden
Verbannen uit ons helder paradijs; -
Waarom zijn goed en kwaad, en dwaas en wijs
Nu onherroepelijk gescheiden?

Vernederd door een scherpe nood
Bid ik om hulp; waar is uw kleine hand?
Maar tusschen ons staat nu dit misverstand:
De kennis van de Dood.

J. Greshoff