Helikon. Jaargang 1

[p. 63]

Mijns inziens....

Veel liefde werd mij beschoren.
Veel liefde was mijn geschenk.
Met een zoeten naam geboren,
Hield ik steeds dien naam tot wenk.

Waren 't zonden, die vele zoenen,
Op veler monden gespreid?
't Geluk is toch voor de koenen,
En een kus proeft naar d'eeuwigheid!

Of zoudt ge, waar God al zijn gaven
In één enkel wezen lei,
Het hoofd in een kap begraven
En grommen: ‘'t Is duivelarij’?

Wel, ik denk er anders over.
Ik geef wat ik geven kan.
Zoo wordt mijn leven één toover,
En blijf ik een vroolijk man.

Aimé de Marest