Helikon. Jaargang 1

[p. 30]

Orpheus

Euridike, uw naam klinkt in den nacht als een gebed
en 't is me of weer uw hand de zilte tranen bet
op mijn gelaat, als een gescheurden kelk bepereld,
gebarsten van verdriet zoo oud als deze wereld
en eindloozer dan zij.

Maar geene Godheid die mijn bede heeft verstaan,
ofschoon een nood zoo groot aan niemand kon ontgaan.

Euridike, mijn Euridice, hoort gij mij?

Karel Leroux