Helikon. Jaargang 1

[p. 29]

De eenzame

Hier is mijn hart.
Het is nog niet verschrompeld.
Hier klopt mijn bloed, het stuwt mijn lichaam vol
Dat het verrukt ontzet en overrompelt.

Het is genoeg.
Al wat werd doodgezwegen,
Al wat in werk en norsch voltooide plicht
Den dood scheen opgedragen,
Krijgt stem en spreekt een taal van vragen.

Mijn eenzaam hart
- Hoor hoe zijn drift de donkre ruimte wint -
Is in de veezlen van mijn huid gedrongen
En staat in 't lichaam recht en openbaar.

Hier is mijn hart.
Driewerf verdoemd wie het alleen laat gaan
En niet den slag hoort, die mijn huid beweegt.
Neem het nu aan.
Laat het den dood niet toebehooren
Of in den ouden slaap opnieuw vergaan.

God, zie, mijn angst is in Uw licht vervlogen.
Lees in mijn oogen, dat Gij 't hart verstaat.
Beziel mijn handen met het werk der dagen
En laat mijn lichaam dansen op Uw maat.

D.A.M. Binnendijk