De heilige boeken van het oude verbond. Deel 7. De kleine profeten. De boeken der Machabeeën

[p. 172]

De profetie van Aggeüs.

Inleiding.

De profeet Aggeüs (Hebr. Haggai) bevorderde met zijnen tijd- en ambtgenoot Zacharias (I Esdr. V 1; VI 14) het herbouwen van Jerusalem's tempel. Hiermede hadden de ballingen van Juda reeds in het tweede jaar na hunnen terugkeer onder Cyrus een begin gemaakt. Spoedig echter was toen dit werk gestaakt. De tegenwerking der Samaritanen (I Esdr. III 3; IV 4, 5), de geringe hulpmiddelen, welke hun ten dienste stonden, en vooral de zorg voor eigen woning en levensonderhoud waren oorzaak, dat de eerste ijver weldra verkoelde en het werk geheel en al stilstond. Daarom verwekte God in het tweede jaar van koning Darius (520 v.Chr.) de profeten Aggeüs en Zacharias, die den ijver van het volk door hunne prediking opwekten, zoodat in hetzelfde jaar het groote werk van den tempelbouw met nieuwen ijver begonnen en reeds vier jaren later voltooid werd.

De korte inhoud der prediking, welke Aggeüs in de 6^e, 7^e en 9^e maand van het tweede jaar van Darius tot het volk en zijne hoofden heeft gehouden, bleef bewaard in de vier profetieën van dit geschrift, welke alle op den tempelbouw betrekking hebben en door den profeet eigenhandig zijn opgeteekend. De eerste bestraft de nalatigheid van het volk, dat den tempelbouw ontijdig achtte (I 2-14). De tweede moedigt

[p. 173]

dit werk aan door de voorzegging der heerlijkheid van dezen nieuwen tempel (II 2-10). De derde belooft Gods tijdelijken zegen van den dag af, dat met dit werk is begonnen (II 11-20). De vierde verheft de hooge waardigheid en voorbeduidende beteekenis van Zorobabel, den koninklijken bouwmeester van het heiligdom en den erfgenaam der oude, aan David gedane beloften (II 21-24).

De stijl van Aggeüs is, overeenkomstig zijn onderwerp, eenvoudig en duidelijk, zonder dichterlijke versiering; evenwel, waar de behandelde stof het toeliet, is ook zijn stijl meer verheven en rhythmisch (vgl. I 6, 9, 10; II 7, 23, 24).

Het goddelijk en canoniek gezag der profetie is door de eenstemmige overlevering der Synagoog, door hare opneming in de Septuagint, en door het voortdurend geloof der H. Kerk ten volle gewaarborgd. De H. Paulus (Hebr. XII 26) heeft zich op haar als op het woord van God zelven beroepen.