Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid

Psalm. CXXXIII. Ecce quam bonum.

Is eene vermaninghe tot eendrachticheyt, ende hoe dat Godt gheluck, ende ghebenedijden daer toe gheuen wilt.

Op de wijse. Herz es seind Heiden in dein Erb.

NU siet hoe fijn, en lieflijck dat is,
Recht broederlijck te leuen:
Tot eendrachticheyt in Jhesu Christ,
Hem van reynder herten tbegheuen:
Want eendrachtich ghesindt te zijn,
Doet deen den andren verdraghen fijn,
En van hem seluen taemlijck houwen,
Daer wil de lieffde veel bouwen.

So costlijck en can niet ghesyn,

Die Balsam salue schoone,
Die daer vloijdt van thooft, en baerdt fyn,
In het cleedt van Araone,
Noch costlijcker is deendrachticheyt,
Vande gheheele Christenheyt:
Op Godts woordt sy ghefondeert is,
Dierglijcken men niet en vindt ghewis.

Den eedlen Dauw vanden berg Hermon,

En mach so gewenscht niet comen:

[fol. 174r]

 

Opt dorstich gheberchte van Zyon,

 

Tot laeffenisse der vromen:

 

Maer noch costlijcker is die gheeste cracht,

 

Die daer werckt sulcke broederschaft,

 

By Godts kindren alle tsamen,

 

Sonder salicheyt cant niet affgane.

 

 

 

Want daer wilt selffs de milde Godt,

 

Sijnen seeghen regieren laten:

 

Met syn hulp u troosten in allen noodt,

 

Daerom wilt u op hem verlaten,

 

Hy beloeft voorder noch daer toe,

 

In dese catijuicheyt ruste goed,

 

En hier nae dat eewich leuen,

 

Door Christum hun dat te gheuen.