Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse. O Herre Gott begnade mich. Oft op den LI. Psalm.HElpt my Heer: de watren vander Hel,
Sijn tot aen mijn Siel gecommen snel,
Ick ben inden slijck versoncken,
En daer gheenen grondt is, verdroncken,
Ick ben ghecomen in so diepe waters,
Dat de groote vloeden van mijn haters,
My verdroncken aen alle hoecken:
Daerom ben ick gheel mued van roepen,
Ja gheheel heesch is daer af mijn keel,
Mijn ooghen begheuen my gheheel,
Door dlang wachten op Godt mijnen Heer,
| |
[Folio 95v]
| |
Die my sonder oorsaeck haten, zijn meer,
Dan ick haers op mijn hooft hebbe.
Die my sonder oorsaeck vyandt zijn,
Die verderuen my, wantse machtich zijn,
Ick moet oock wel becallen,
Dat ick niet en roofde met allen,
Heere ghy weet mijne dwaesheyt,
En onuerborghen is mijn boosheyt,
Voor u alhier op eerden:
Laetz niet aen my tschanden werden:
En die u verbeyden heer Zebaoth,
Latz niet beschaemt blijuen inden noodt,
Noch die nae Israels Godt vraghen,
Versmaetheyt om uwentwil ick draghe,
En de schande bedeckt mijn aensicht.
Mijnen broedren ben ick geworden vremt,
Mijns Moeders kindt my niet en kendt:
Den yuer my ter doot toe verteert heeft,
Om u huys datmen so vewoest heeft:
De versmaetheyt van die soo versmaden u,
Die heeft my oock oueruallen nu,
Dies en rust ick niet van weenen,
Maer in pijn vast mijn Siel met eenen:
Met spodt men my noch alsulcks verweet,
Ick deed doen een sack aen voor mijn cleedt,
Ja ick ben gheworden hun spreeckwoort,
Sy clappen van my, sittende in hun poort,
En singhen van my by den wijne.
| |
[Folio 96r]
| |
Maer Heer ick aenbidde u vry,
In bequamen tijdt so helpt doch my,
En door uwe groote goetheyt,
Verhoort my met u hulpe altijdt:
Verlost my wt desen slijcke groot,
Op dat ick niet versincke inden noodt,
En verlost worde van mijne haters,
En wt die diepe waters:
Dat my de vloeden niet en verdrincken,
Dat my de diepten niet en versincken,
Dat my des putz muyl niet op en sluck,
Drom verhoort my Heer, in mijn ongluck,
Want u goetheyt die is seer lieflijck.
Door uwe groote bermherticheyt,
Keert u tot my in mijn pijn, en leydt,
En verbercht niet voor uwen knechte,
U aensicht, noch uwe Rechten:
Midts dat my bang is drom verhoort my snel,
En verlost mijn Siel door u cracht fel,
En dat om mijn vyanden wille,
Verlost my wt hun huysen, en brullen:
Ghy weet mijn versmaetheyt, schemt, en schandt,
En ghy kendt oock wel mijnen vyandt,
Heer de versmaetheyt breeckt my dat hert,
En ick ben bedroeft door de pijn en smert:
Ick wachten oft dat yemandt ontfermde.
Maer daer en was niemandt diet deed,
Die ouer my had bermherticheed:
Oft die my troosten int weenen,
| |
[Folio 96v]
| |
Die en vondt icker niet eenen:
Om teeten gauen sy my bittre Gal,
Te drincken gauen sy my oock al,
Azijn: doen my so seer dorsten:
Ick hadder af moghen borsten:
Hun Tafel worde voor hun eenen strick,
Voor hun vergelding, tot ongheluck,
Hun ooghen laet soo verdonckert zijn,
Dat sy niet en sien, den Sonnen schijn,
Hun lenden laet altijts wagglen.
Ghiet op hun u ongnad en wraeck fel,
Datz uwen grimmighen torn vang snel,
Hun wooninghe laet so woest werden,
Datter niemandt en sy op eerden,
Die daer woone in hun Tenten wel,
Om dat sy veruolghen wel so fel,
Den ghenen die ghy so hebt gheslaghen,
Dat hijer af mocht vertzaghen:
Sy hebben oock bouen u plaghen fijn,
Noch grooter ghemaeckt mijn smert, en pijn,
Laetz van deen sond in dander vallen,
Dat hunder gheen en com van allen,
Om u rechtuaerdicheyt te vercrijghen.
Wt doetse gheheel wt den boeck,
Der leuendighen door uwen vloeck,
En dats met den oprechten niet,
Aengheschreuen en worden daer toe siet:
Ick ben allendich, en lijde pijn,
Beschermt my door u salicheyt fijn,
| |
[Folio 97r]
| |
Soo wil ick uwen naem prijsen,
En dat met een liedt bewijsen:
Met danck wil ick hem hooch eeren,
Dat sal behaghen beter den Heeren,
Dan eenen Verr met horens wijdt:
dArmen dit siende zijn dies verblijdt:
Dat hert dat Godt soeckt, dat sal leuen.
Der Armen gebedt verhoort de Heer,
Hy veracht niet zijn gheuangnen seer:
Hemel en deerd louen hem ghewis,
En al datter inde Zee is:
Want Godt die sal op helpen Zyon,
En die Steden van Juda optimmeren schoon,
Datmen die sal besitten;
Godt salse oock wel beschutten:
Maer het Zaet van zijn knechten met macht,
Die sullen die, met al hun gheslacht,
Beeruen, en daer in woonen fijn,
En die synen naem beminnende zijn,
Die sullen daer inne blijuen.
|
|