Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
Auteursrechtvrij
[Folio 76v]
| |
maer dat sy op dlest doch moeten steruen gelijck de Beesten, ende dat de vromen sullen leuen. | |
Op de wijse. Es seind doch selig alle die. Oft op den C XXXIX. Psalm.HOort toe alle Natien merckt euen,
Die in desen tijdt nu leuen,
Aenmerckt ick wil u vraghen?
Heeren, Arm, Rijck, en ghemeynen Man,
Mijn mondt van wijsheyt sal spreken zaen,
Mijn hert van verstandt tallen daghen:
Ick wil de parablen aenhooren wel,
En seer lieflijck met der Herpen spel,
Myne ghedichten voordraghen:
Waerom soud ick dies vreesen meer,
Als de sond van myne voettreders seer:
My omringt op quade daghen.
Die hun verlaten op hun groot goet,
Op hun rijckdom, en hooghen moet,
En poechen seer stoudt, en coene:
Oock soo en cander verlossen niemandt,
Synen broeder wt des Heeren handt,
Noch yemandt en can Godt versoenen:
Dat soude costen veel te veel,
Alsmen verlossen woud hun Seel,
Eewlijck moet men blijuen laten:
Al leeft hy schoon lang: en oock niet,
Gheensins de verderffenis en siet,
En fraij braggheert lancx ter straten.
| |
[Folio 77r]
| |
Oock salmen dan wel sien ouer al,
Dat sulcke wijse steruen al,
En den anderen hun goet laten:
Glijck oock Donwijse en Sotten doen,
Die oock alsoo afsteruen schoon,
Die van allman soo zijn ghehatet:
Al wat in des Rijcken huys is,
Dat duert seer lang, en dat ghewis,
Sijn huys lang blijft in weerden,
En dat het wordt nae hun naem ghenoemt,
En nae hun doot oock seer beroemt,
Als sy zijn onder deerde.
So wie van sulck eerweerdicheyt verderft:
Die wordt dan glijck een beest die sterft,
En dit, hun doen, is maer dwaesheyt:
Noch prijsendt hun Naecomlinghen meer,
Met haren mondt, dan sy doen Godts eer,
Voor die eewighe waerheyt:
Sy ligghen glijck Schapen, inde Hel,
De doot afknaechtse met tghequel,
Aldaer sy haren loon crijghen:
Maer ouer hun sullen regieren,
De Rechtuaerdge, en hun poechen verneeren,
Inde Hel soo moeten sy blijuen.
Maer Godt die sal mijn Siele wel,
Verlossen, wt dafgrijslijcke Hel,
Want hy heeft my aenghenomen:
En wilt u oock niet stooten daer aen,
Al siet ghy des Rijckens huys fraij staen,
| |
[Folio 77v]
| |
En hem tot grooten staet comen:
Want hy en sal doch niet met al,
Met draghen, als hy steruen sal,
Hem en sal oock niet volghen euen,
Sijn heerlijckheyt, noch braggacij groot,
Die hy ghebruyckten door zijn macht groot,
Op deerd binnen synen leuen.
Sijn Siel prijst datmen goed dagen heeft;
Hem seluen wel trackteer, so lang men leeft,
Alhier op deser eerden:
En volghen soo hun vooruaders nae,
Tot hun verderffenis, en schae:
Daerom sy varen werden:
Daermen gheen licht en siet nimmermeer,
Want als de mensch is in grooter eer,
In grooter weerdicheyt en name:
En dat hy dan sulcx niet en verstaet,
Soo is hy glijck een Beest die vergaet,
En die veracht wordt. Amen.
|
|