Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Qualijck verstaen, doet qualijck oordeelen.

EEn Frans Coopman van Laeckenen seer Kranck leggende, Biechte, ten lesten seyde, noch een groote sonde te hebben begaen; en dat hy hadde Mal auné: 't Welck so veel is, als hy had sijn Laken qualijck gemeeten: Den Biechtvader verstont dese woorden: Mal au nez: Het welck is, 'k heb quaet aen mijn Neus: Seyde daer op, daer en is niet aengeleghen, dat is niet met allen: Den Koopman is weder opgekomen, en men seyt dat hy als noch qualijck meet.

[p. 78]

Als Anno 1654. Arras door de Franze was ontset, tot groote schaede der Spaenze, onder wiens Leger den Prince van Condé oock sijnde: was Coningin Christina van Sweden te Brussel, en dit ongeluck hoorende, seyde, dattet jammer soude zijn indien den Prince van Condé gevangen waer: Doe quaemen eenige Hoogduytsen voor af gevlugt, aen 'tHof de tijding eerst brengen: En niets anders konnende seggen, als men haer na den Prins de Condé vraegden; dat hy onder levende noch dooden ghevonden wiert: Antwoorden eene: Het staet te presumeren, dewijl gy-lieden so vroegh voor af komt, dat gy niet lang en sult hebben na hem gesocht. Naderhant is den Prins van Condé behouden selfs te Brussel gekomen, en hoorende datte Coninginne Christina die haer Coningrijcken en Landen had verlaeten, daer ghekomen was, seyde: Waer is het Vrou-mensch dat so lichtelijck verlaet het geene waer om wy al ons leven vechten en loopen, ende konnent noch niet bekomen?

De saecken van den Koningh van Engelandt meer en meer verloopende, toen Cromwel daer en tegens op-steegh, so was de Koninginne van Bohemen in Hollandt geraeckt in seer swaere schulden; men seyde wel van 9. tonnen Gouts: Om welck te voldoen, den Koning in Engelant

[p. 79]

Herstelt, haer te Londen seer vriendelijck heeft ontfangen, en belofte gedaen tot contentement der goethebbers: Doch de Coninginne Storff korts daer na te Londen: Op een tijt dat haere Majest, na ongelooffelijck veele Ellenden, maer even in rust binnen haer Vaderlant was gekeert: Waer aen men siet dat de hooghste Boomen de grootste stormen moeten uytstaen: En dat gekroonde Hoofden soo veel Suycker niet en smaken als de gemeene Menschen wel vertrouwen: Genietende tegens een Onςe vreugd, ruym een Pondt verdriet.