Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

[p. 201]

Stoute Luy, Zien geen kans aen?

COningh Warnemunt van Denemarcken, had een Soon Ufo genoemt, grof van Lichaem en verstant, traech van begrip, waer over zyn Vader so bekommert wiert, dat hy zijn gezicht gants verloor: Den Vorst van Zassen dit hoorende, sont Gesanten aen den Deense Koning, met begeerte, dat, also hy out en swack was, hy de Regeeringe van 'tRijck aen hem goet-willig soude over geven: Maer den Koning antwoorde: Veel liever alle ongemacken des Krijgs te willen verdragen, als dit ongelijck toe te staen: De Gezanten seyden: Daer was geen Oorlog van nooden, men konde 't verschil wel kort af-leggen: Te weten, dat Ufo des Konings Soon met hares Vorsten Soon in een Kampvelt daer om streden, en den overwonnen soude de Regeeringe af staen. Ufo die hier by stont, versocht te mogen spreken, dit hem gejont sijnde, seyde hy: Dewijl gy Zachsen mijns Vaders eer en achtbaerheyt door een soo stouten Ambassade en onredelijck begheeren onderstaet te bevlecken, soo zult ghy weten: Datten Ouden goeden Koningh maer een Soon heeft, die aen neemt twee Sachzen te bevechten. Als zyn Vader dit hoorde, vraeghde hy sijn Soon, waer om hy hem dus lang soo stil en traech had ghehouden? en niet eer gesproken had? Doe ant-

[p. 202]

woorde Ufo: Lieve Vader, so lang gy kloeck en machtigh waert tot de Regeeringhe van het Rijck, had gy niemant van noode; maer nu onse vyanden u in uwe hooge Iaren en swackheyt u komen schandvlecken, en dat ick zie hoe het beyde u en my betreft, so dunckt het my tijdt te zijn, dat ick my als uwen Soon hier drage. Aldus heeft Ufo den Kamp begonnen, de twee Sachzen overwonnen: En den Vader en het tot Rijck een groot heyl gestreckt.