Die d'ongestadigheyt kent, is byna volleert.
ELisabeth Koningin van Ongarijen, hare Man verlooren hebbende, ende uyt 'tRijck verjaecht, moetende achter Lande swerven, quam over sekere wech die seer moeyelijck om door te gaen was: Op desen wech bejegende haer een Vrou die haer seer wel kende, en aen de welcke zy eertijts veel goets hadde gedaen: Dese onbeschofte, in plaets van de Koningin een Hant toe te reycken ende uyt de slijck te helpen, liep de selve willens op 'tlijf, haer stootende in de Modder: De Coninginne van God gesterckt, nam het niet qualijck, maer haer selfs gereddert hebbende, verstont en erkende doen het kleyne loon, ende de ongestadigheyt van dese ydele Weerelt.
Auteursrechtvrij