Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

De plaets neemt geen sterven wegh.

SEecker Vriesse Boer, vraeghde een van zijn Lants-luyden, dat een Schipper was, waer zijn Vader gestorven was, den ander seyde, hy ware verdroncken: Еn u Groot-Vader erhaelde den Boer? Al mede verdroncken seyde den Zeeman, en noch een van mijn Broeders: Soo wondert my sey den Boer, hoe gy noch durft op 'twater varen? Vrientje seyde de Schipper, u

[p. 65]

Ouders, en Broeders waer sijn die ghebleven; Op hun Bedt gestorven en in de aerde Веgraven antwoorde de Boer: Cameraet zeyde den anderen, soo verwondert het my mede, dat ghy noch op een Bed durft slapen, ende over de aerde gaen, dewijl sy u Voor-Ouders in-gheslockt hebben: Wat mijn belangt, ick gheloof datte Zee ten Jongsten daghe soo wel hare dooden als het Lant op-geven sal.