Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Schoonheyt wat die is.

DE Spangiaerden en Italianen meynen elck dat hun Vrou de schoonste is, hier in zijn zy gelyck metten Stichters van yets bysonders, sy sien haer feylen niet, en doolen somtyts groffelyck: De jalousije worter strack uyt geteelt: En om dat sy veel nagevolgen heeft, soo spreeckt Socrates vande Schoonheyt aldus: Zy is een Tyrannye van korten tyt: Plato segt: Sy is een Prevelege van de Natuer: Teophrastus, noemt het een stilswygent bedrog: En Teocritus segt: De Schoonheyt is een soete vleyster: Carneade wil dattet een ongewapent Rijck zy: Domitius, geeftet den naem van meer als alle Brieven van recommandatie te konnen uyt wercken: Homerus segt, het is een glorieuse gave van de natuer: Ovidius maecktet noch grover, seggende: het is een goddelycke gratie: Maer wy seggen, datte Schoonheyt een bysondere eygenschap is den Vrouwen van Godt toegepast, om haer andere swackheden en gebrecken te bedecken: Iae

[p. 47]

Godt de Heer heeft den Man ingeschapen selfs behagen in de Vrouwelycke teederheyt te nemen. Doch wert de Schoonheit by ons de Vrouwen niet vergunt als met 't woordeken fray, welcken qualiteyt niet alleen over't Lichaem maer oock totte Ziele gaet: Doch de gemeene Weerelt noemt een aen minnich Aengesicht schoon, de Venus boeven loopender na, en die sotte Vrouluy meenende dattet waer is, Cieren en proncken haer des te meer, aldus niet denkende, datse in plaets van schoone, strack Lichtekoyen worden: Hier af seggen de Jtalianen aldus.

Cieco è colui che follemente crede,
Che vaga donna honesta apprezzi poco
Quella cara belta ch'ella possiede
Non pensi alcun' ch'ella si prenda in gioco
L'alte sue lode, & ch' ogni ardente sguardo,
Non truoui in cor' gentil' pietoso loco.
L'occhio presto al veder' al volger' tardo,
Scorge ben' tutto, e'l saggio orecchio intentor,
A quanto huom' di' lui parla ha sol' riguardo.