Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

De gemeensaemheyt met Prinçen is wel somtijts, maer altoos niet even voordeelich.

AUgustus den tweeden Keyser van Roomen, veeltijts weygerich om op Gast-maelen te verschijnen, gheraeckten even wel eenmael ten Aventmael by een van des Stads Senatoren, die den Keyser in't schaffen al vry karigher was dan de ghewoonte, den Keyser, ofte oock hem was vereysschende: Augustus van een goede inborst synde, wilde syn Waert niet beschamen, maer in 't wegh gaen luysterden hy hem stillekens in 't oor: Myn Vrund ick en wist niet dat wy t'samen soo gemeen waren.