Het Haerlems leeuwerckje in-houdende veel aerdige nieuwe liedekens, met veel nieuwe voysjens

[Doen Daphne d'overschoone Maegt]

Stem: Alst begint.

Doen Daphne d'overschoone Maegt,
Van Apollo haer vlugt nam ter Bosse waert in,
En van hem snel wierd na-gejaegt,
Hy liep en hy riep vast, o schoone Goddin,
Toeft wat, toeft wat, weest niet verbolgen,
Ey waerom loopje? U selven besint,
Leeuwen noch Beeren noch Tygers u volgen,
Maer 't is Apollo die u soo bemind,
Wilt u erbermen iet,

[p. 128]

 

Acht ghy mijn kermen niet,

 

Laet ghy mijn Godheyd dan in de ly,

 

Hebt deernis, O Daphne, hebt deernis met my.

 

De geen daer ghy so schuw voor vlucht,

 

Is Herder noch Kinckel die 't Vee hoed of weyd,

 

Maer 't is een God die door de Lucht,

 

De gulde glans van sijn stralen uyt-spreyd,

 

d'Opperste Iupiter is mijn Heer Vader,

 

Ciaros, Delphos en Tenedos staen,

 

Tot mijn gebiet en bevel allegader,

 

Ick ben de Son, mijn Suster de Maen,

 

Kruyden en Bloemen die

 

Ick nau te noemen sie,

 

Locken mijn stralen alleen uyt d'Aerd,

 

Mach dit u niet locken? O schoon bedaert.

 

Noyt word ick oud, staegh blyf ick jongh,

[p. 129]

 

Mijn hair en vergrijst noyt, maer blijft even geel,

 

En dat mijn stem, wanneer ick songh,

 

By de negen Musen, en 't spel van mijn Veel,

 

U, o mijn Daphne, mocht komen ter oren,

 

Dat ghy so langh u lopen eens liet,

 

't Sou buyten twijffel u hartje bekoren,

 

Om my te helpen uyt mijn verdriet,

 

Och hoe gerusjes wou

 

Ick dan met Kusjes jou,

 

Liefje onthalen als een Godin,

 

Nu Daphne staet, Daphne hoort doch na mijn min.

 

Maer 't was om niet wat Phebus riep,

 

Want Daphne vloot van hem so snel als sy kon,

 

Waerom hy oock so schichtigh liep,

 

Dat hy haer in 't lopen op 't leste verwon.

 

Peneus? Peneus? Phebus bestormt my,

[p. 130]

 

Helpt my o Vader, riep Daphne vertsaeght,

 

Kuysse Diana komt 'k bid u hervormt my,

 

Sprack dese schoonheyd, verhoort doch u Maegt,

 

Want ick wil sterven eer

 

Hy sou verwerven meer,

 

Komt Dood ghy zijt my seer wellekoom.

 

Daer mee wierd Daphne vervormt in een Boom.

 

De droeve Phebus bleeck van rouw,

 

Omhelsde met Tranen die lieve Laurier,

 

En sey, o Boom, beelt van mijn Vrouw,

 

Blijft altijd jongh, en vyand van 't Vier,

 

Spartelt en klatert wanneer men u Bladeren

 

Werpt in 't Vuur, doet als Daphne deed,

 

Doe haer het vuur van minne quam nadren,

 

Strijd dan als Daphne my wederstreed,

 

Leert daer de Menschen door,

[p. 131]

 

Als men haer jaeght, het oor

 

Nimmer te buygen na geyle lust.

 

En daer op heeft Phebus den Boom eens gekust.