Haerlems oudt liedt-boeck
(ca. 1640)–Anoniem Haerlems oudt liedt-boeck–
AuteursrechtvrijStem: De Velden stonden groen en breyt.Een Boer-man had een domme sin,
Daer op schafte hy zijn ghewin,
Het voer een boer uyt meyen,
Hy brocht zijn Heer een Voeder Houdts
Zijnder Vrouw’ een koele Meye.
Die Boer al op de Hove tradt
Die Vrouwe op hoogher Tinnen lach
Zy lach op hoogher sale,
Mocht ick een korte wijl by u zijn,
Ocl have daerom mijn ros mijn wagen.
Die vrouwe die reden soo haest vernam
Sy liet den Boer-man komen an
Soo heymelijck al stille,
Al in een duyster Kamerken
| |
[pagina 47]
| |
Daer deden zy twee haren wille.
Doen hy zijn willeken hadde ghedaen,
Den Boer moest vander Tinnen gaen
Ende bestont te klaghen,
Ick segh dat ’t een als t’ander is,
Mijn Hout mijn Ros mijn Waghen.
Mijn Heer quam uyter jacht ghereen
Hy hoorde den Boer-man klagen certeen
Ghy seght ’t een is als t’ander,
Hy sprack Boer-man seght my de reen
Hoe ist hier met elkander?
Die Boer had schier een leugen bedocht
Ick had een voeder houts ghebrocht
En daer was een krom hout onder,
Ick segh dat ’t een als ’t ander brandt
Als het by ’t vier kan komen.
Hieromme was u Vrou soo gram
Dat zy mijn Ros mijn Waghen nam
Om sulcken klynen schulde,
Ick bid u lieve Heere mijn,
Verwerft mijnder Vrouwen haer hulde.
De Heer ginck voor zijn Vrouwe staen
Wat heeft u desen armen Boer misdaen
Schaemt ghy u niet der sonden,
Geeft hem zijn Ros zijn Waghen weer,
Laet hem varen in korte stonden.
Vaer heen, vaert heen goet Boere mijn,
Dat eerste sal u vergheven zijn
Vaert heenen dijner straten,
En komt doch weder als ghy meucht
Brenght ons dat krom-hout vaken.
|
|