Haerlems oudt liedt-boeck
(ca. 1640)–Anoniem Haerlems oudt liedt-boeck–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Deughtrijcke Harderin,, die in, &c.Den Mey die komter ons by // seer bly
Den winter kout ons nu verlaten heeft
’t Gheblomte dat komt uyt, en spruyt
door Phebus die ons nu zijn wermte geeft
| |
[pagina 39]
| |
Dianes nachten lang, Boreas stuer en strang,
Ons nu verlaten in vrolijckheydt leeft
Die Nachtegael singht // dat Geytjen dat springht
Het Swalisken sweeft.
Godt Pan die sit in ’t Veldt // en telt
Zijn schapjes die daer weyden in dat gras
Zijn pypjen hy doen nam // en klam
Op eenen berg, daer’t seer genoegelijc was
Int oog kreeg hy seer dra, zijn soete silvia
Die Coridon ontmoete seer ras
Hy leydese voort // zy worde verstoort
En wierpse in ’t gras.
Coridon sprack met lust // ey rust
Mijn soete Silvia was aen mijn zy
Een suchtjen haer ontvloot // seer bloot
Nochtans lockten haer oogen op hem bly
Coridon sprac haer toe, wel soete beckjen hoe
Ick bender niet veer, sucht gyder om my
Nu segt harderinne, wat quelt u de minne
Verklaret my vry.
Och neen ten is dat niet // maer siet
Mijn Schapen zijn verstroyt hier in dit dal
Een Lammeken ick nu mis // ghewis
’t Is voor mijn jonger hert groot ongeval
Coridon laet my gaen, silvia blijft wat staen
In ’t ruysschende Bosjen is geen geschal
’t Is niet dan gewoel // van bladeren koel
Ach maeckt my niet mal.
Och siet daer ginder veer // eens neer
De Harders hebben daer de Mey geplant
Die niet en plucken off // het loff
’t Welck groeyt en bloeyt, langhs aen den Waterkant
Aensiet doch eens hoe soet
Een Nimphjen haer Lief ontmoet
Door ’t sien voel icker den Minnen-brant
Noch lijd’ ick int hart, So grillige smart
En blijf noch konstant.
Den Mey ick presenteert // ter eer
Aende Princes die mijn jong hert doorwnt
Die soete Veldt-Godin // ter min
Van u dienaer versmaet tot alder stont,
Aensiet doch eens met lust,
| |
[pagina 40]
| |
Hoe dat Coridon kust
Zijn Silvia minde, en Trou haer jont,
Och Maegdeken fijn, Verlost my van pijn
Soo leef ick ghesont.
|
|