Haerlems oudt liedt-boeck
(ca. 1640)–Anoniem Haerlems oudt liedt-boeck–
AuteursrechtvrijOp de Wyse: Spangolette.Kond’ ick eens recht bedwinghen
Mijn vlieghend’wilt ghesicht
Maer door ’t misbruyk der dinghen
Is ’t hert onstaedigh licht
’t Lust altijdt naer wat vars,
Veranderingh is soo goedt,
’t Nieu maeckt my ’t Oude wars
O ’t veranderen is soo soet
Dat word’ ick vroet, Als men ’t soo doet
Met wanckelbaer ghemoet.
’t Oogh deed’ mijn korts beminnen
Een frissche suyver Maeght
Een bruyn-ooghs Coninginne
Heeft dees weer haest verjaeght,
Heur hayr was lanck en blont
Haer Ooghen fijnder als Git
In haer lachende mondt
Staen Tandekens Snee-wit
Zoo blanck als dit // Is oock elck Lidt
Dat aen haer Lichaem sit
Alst hert al heeft verkreghen
’t Gheen d’Ooghe gheeren siet
De reden seyt daer teghen
Voorwaer ten dient u niet,
Bedenckt wat ghy verkiest,
Aensiet wat ghy begheert,
Hoe haest zy verliest
Daer ghys’ om acht en eert,
Schoonheydt verkeerdt
Versochtheydt leerdt
Ghy mint dat u meest deert.
Doe heb ick een verkooren
Die my wel nut zijn sou
Een deucht-rijck wel-ghebooren
Bescheyden wijse Vrou,
| |
[pagina 35]
| |
Recht is het dubbel rou
Als het komt aen den dach,
Die mooghen niet en wou
En wil, en niet en mach,
Ick wil wel ziet, Maer zy wil niet
Dus blijf ick in’t verdriet.
Dit duerd’ eenighe poosen
Dat ick soo was belaen
Men seyt soo schoone Roosen
Wassen alsser vergaen,
De Schepen af en aen
Zijn vast in een weerdy
Wat wil ick my dan verstaen
’t Versoeck is immer vry
Voor een Ghesel, Dus denck ick snel
Wil d’een niet d’ander wel,
Ick koos een Meysjen aerdich,
Van minnelijck ghelaet
Van Leven heel eerwaerdich
Van middelbaren staet,
Beleeft en heus van praet
Oprecht Vriend’lijck en Trou
Maer buyten haer Vrienden raet
Zy gantsch niet doen en wou
En ’t was haer sin, Maer niet te min
Soo derf ick mijn Vriendin.
Al moet ickse verliesen,
Ick set daerom gheen smert
Ick maeck door mijn verkiesen
Een Gasthuys van mijn hert
Veranderingh van Spijs
Maeckt lust en Apetijt,
’t Veranderen icker seer prijs
Ick verander al metter tijdt
Men vinter soo veel
Schoon, Rijck, end’ E’el
Ick krijghe oock haest mijn deel.
Niet langh op een’, soo wortmen niet dol,
Ick geef d’een om d’aer, en dats oock best,
Daer isser meer, de Weerelt is vol,
En elck krijght de zijn noch op het lest.
|
|