Haerlems oudt liedt-boeck

Bruyd-Lofs Liedeken;

Stem: Schoon Ionckvrou ick moet, &c.

’t Druckt my wonder boven wonder
Kinders voor ’t Houwlijck bysonder
Dus waerschouwen: maer
Teghen reden zy op-welven
Hun met sulck verdriet;
Iae ontraden ’t gheen zy selven
Konden laten niet.

Dees vermaenders zijn maer rommers

Want zy selfs voorgaen,
Anders souden ’t hun naekommers
Naemaels niet bestaan:
De’en ’t mijn Ouders my dan vooren,
Als mijn Lief seght: Iae;
Waerom soud’ ick nae ’t behooren
Hun niet volghen nae?

Bruyd’gom in ’t onrustigh woelen,

Weest dan niet belaen,
Want daer is nae mijn ghevoelen
Niet een qua beet aen:
Maer, ey siet! wie sou doch schromen
Voor swaer onghevoegh?
Want het quaedtste sal doch komen
Altijdt vroegh ghenoegh.

Niet dat ick der Ouden leeringh

Houden wil voor quaedt,
Die toekomt alle vereeringh:

[p. 33]

 

Want siet desen staet

 

Is een vreucht lofbaer vol weerden

 

Of een groot ghequel

 

Eenen Hemel hier op eerden

 

Of een Aerdtsche Hel.

 

Maer gheloove sonder twijffel

 

My in desen noot

 

Snoot ontuchtich boos gekijffel,

 

My niet vreesen doet.

 

Voor u tween, doch die ’t ghehengen

 

Men dick suchten hoort

 

Maer goe boomen altijdt brenghen

 

Goede vruchten voort.

 

Mijn hoop en mijn goet // betrouwen

 

Dan beklijven // moet

 

Dat m’u ’s Hemelssoet // bedouwen

 

Mach toe schrijven // soet

 

My is vreucht noch te verklaren

 

Dat in hun bedrijf,

 

Dees, die vreemt verscheyden waren

 

Werden twee een lijf

 

In Salmasis klaer Fonteyne

 

Baed’ met kleeder // uyt,

 

Harmaphroditus ghemeyne,

 

Keert daer weder // uyt,

 

Niet alleen in u Lichame,

 

Moet ghy zijn verkeert

 

Maer oock hert ghemoet te same

 

Sy getransformeert.

 

Meer voorspoet moet u ghenaken,

 

Dan my komt in sin

 

‘k Wensch u oock voor alle saken

 

Doch een soet begin:

 

Want een lieflijck soet aenlocken

 

Door den lust gheplant,

 

Heeft oyt menich hert ghetrocken!

 

Tot der Liefden bant.

 

Noch wensch ick voor een besluyten

 

Dat in eer en deucht

 

Dijn geslacht met veel Iongh spruyten

 

Ghy vermeeren meught

 

Die oock zijnde tot hun Iaren,

[p. 34]

 

Met gheweten // fijn

 

Laet u dan oock dit soet paren

 

Niet vergheten // zijn.