Haerlems oudt liedt-boeck

Een Liedeken, gemaeckt teghen ’t soete Vlaenderlandt:

Op de selve Wijse.

Ick ben nu ghedachtigh
’t Schoone Vlaenderlandt,
Daer ick was woonachtigh,
’t Was aen den Leykant:
Ick hoorde Voghels singhen
In de schoone Hoven // soet:
Maer om ander dinghen
Ick noch Hollandt loven // moet.

’t Was een landt ter deghen

Vlaender excelent:
Maer des Heeren zeghen
Is van daer ghewent:
’t Lagh daer vol soldaten
Fel en uyttermaten // straf,
Die met eer en aten
Voor men haer ducaten // gaf.

Elck moeste verschricken

Die doen heeft gheleeft,
Van die boose quicken,
Mijn hert nu noch beeft:
Hier meught ghy met lusten
Leven sonder grieven // koen,
In’t Wijfs armen rusten
Soo twee goe ghelieven // doen.

Spanjaerts moest men eeren

Met gheboghen knien,
Daer die magher Heeren
Niet eens suer besien.
’t Is droef om te peysen
Hoe wy waren in’t bedwanck,
Hier soo meught ghy reysen
Achter landt vry en vranck.

Die hier sit in weene

Met veel drucks benouwt,
Men helpt groot en kleene,
Als men wel aenschouwt
Dat Weduwen expeerdigh
Met Weesen verjolijsen // snel,
Daerom is eerweerdigh
Hollandt noch te prijsen // wel.

In Vlaender de Troosters

Zyn noch meest belaen,
Om Altaers en Kloosters
Sulck dingh by te staen,
Daer is wel ghegheven
Om haer Offerhanden // siet,
Zy helpen uyt sneven
’t Schepsel van Godt handen niet.

Daer was om t’aenmercken

Veel treuren exploot,
Want met seer te wercken
Daer niet over schoot:
’t Volck dornck daer seer veele
Water, van ghebreecke // seur
Soo moest elck zijn keele
Laven al de weecke deur.

Die hem door ’t vermoghen

[p. 27]

 

Vrijdt van schulden hier,

 

Drinckt om zijn verhoghen

 

Goedt ses Guldens Bier:

 

Zijt niet t’uwer schande

 

Ondanckbaerigh hier ghestelt,

 

Want alle Provande

 

Koopt ghy hier wel sonder geldt.

 

Wilt ghy reysen verre

 

Besien uwen Vriendt,

 

Hier met Schuyt of Kerre

 

Wordt ghy wel ghedient:

 

In Vlaender noch heden

 

Soo men kan ten daghen // sien,

 

Te voet moet ghy treden,

 

Of op Ian Bils Waghen // tien.

 

Noyt heb ick mispresen

 

’t Landt van daer ick ben,

 

’t Dunckt my lustigh wesen

 

Hier omtrent Haerlem,

 

Weyden ende Beemden

 

Met veel dieren groot ghetal,

 

’t Is hier voor de vreemden

 

Schoon t’aenschouwen over al.

 

Als men sal oordeelen

 

Tot niemandts faveur,

 

’t Is hier vol Inweelen,

 

’t Landt staet in zijn fleur,

 

’t Is niet om verschoonen

 

Hier te lande onghetruert,

 

’t Schijnen Koninghe Kroonen,

 

Al dees Steden sterck bemuert.

 

Om die goe manieren

 

Van de Overheydt,

 

Door haer wel regieren

 

Met soo goedt bescheydt:

 

Midts zy wijs van rade

 

t’Euangeli vooren // staen,

 

Sal door Godts ghenade

 

Hollandt niet verlooren gaen.

 

Prins als de bekende,

 

Neerstigh hier op let,

 

Blijft doch tot den ende

 

Vyerigh in ’t ghebedt:

 

Wilt u herten voeghenn

 

Tot Godt als zijn leden // fijn,

 

Hebt een goedt ghenoeghen

 

Daer ghy mocht met vreden // zijn.

Eynde