De Haagsche diligens. Zynde bevragt met de liederen die thans gezongen worden

[p. 34]

Een nieuw lied, op de vier getyden des jaars

Op een aangename wys.

1.

Hoe zoet is 't in de Lente te leven,
Als wy ons te saam in 't Lommer begeven,
Op een vroege morgen daar wy ons verheugde,
Ons weeldig jong hart slaat tik tak van vreugde.

2.

Men ziet in 't verschiet Aurora met haar stralen,
Met glans op 't Aardryk neer komt dalen,
Elk Vogel is lustig, doet zyn zang hier pralen,
Dan hoord men de zangen van de Nagtegalen.

3.

Het Zomer Saisoen dat baart ons genugten,
Het Hof is vol bloemen, de Boomen vol vrugten,
Men ziet elk Meisje haar Bloemtjes te plukken,
En dan op haar Minnaar zyn Boesem te drukken.

4.

Zoo wandeld men vrolyk het Bosch heen en weder,
Is men moei van 't wandelen dan zet men zich neder,
Om zoo elkander in 't Groen te vermaken,
Want haast komt ons weder de Herfst genaken.

5.

Komt de Herfst aan 't dagen, doet Bagchus ligt minnen,
Zyn vreugde komt strekken aan onze Vriendinnen,
Dan kent men geen zorgen, dan voelt men geen smarte,
Want 't Nat van Bachus spoeld de zorg van 't harte.

6.

Kom laat ons 't Nat van Bagchus eens drinken,
Terwyl men Apollo zyn snaren doet klinken,
Om zig zoo by de Wyn en de Vreugd te vermaken,
Want haast komt ons weder de Winter genaken.

[p. 35]

 

7.

 

Komt de Winter genaken, men zorgt tot nutte,

 

Men zameld de Vruchten al in onze Hutte,

 

Die Vrugten die ons van de Zomer zyn gegeven,

 

Daar kunnen wy te zamen des 's Winters van leven.

 

 

 

8.

 

Komt de Avond aan genaken dat Venus met stralen,

 

Met glans op 't Aardryk hier komt nederdalen,

 

Men geeft zig tot rust, heeft zyn Liefje in de arm,

 

De Winter is koud, de Liefde is warm.

 

 

 

9.

 

Komt de Nagt dan genaken gaat men na zyn woning,

 

Dan smaakt ons de rust nog veel zoeter als honing,

 

De slaap verdryft de zorge, hoe is dan de ruste,

 

Vaart wel dan tot morgen en schept nieuwe lusten.