Het Haagsche Bosch, waarin te vinden zyn de allernieuwste liederen, die hedendaags gezongen worden
(1818)–Anoniem Haagsche Bosch, waarin te vinden zyn de allernieuwste liederen, die hedendaags gezongen worden, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 13]
| |
Op een fraaije Wys.
1.
Meisjes, Knapen, die gaan Trouwen,
Laat het u toch nooit berouwen.
Denkt hoe lekker dat het smaakt,
Wanneer men zich te zaam vermaakt.
Dan weer hoe 'er veele zyn,
Die leevend sterven van chagryn,
Twee die stadig kusschen streelen,
Twee die dag en nacht krakeelen,
Deez' Minnen lief elkander teer,
En deze brommen als een Beer.
Choor.
ô! Als men zoo den Echt aanschouwd,
Dan was ik beter nooit getrouwd,
Want om te sterven van Chagryn,
Verkies ik liever vry te zyn.
2.
Maar om altoos vry te leeven,
Kan niet veel genoegen geven,
Wat is het koud by Wintertyd,
Wanneer men zoo alleen leid,
Kies liever dan een Bedgenoot,
Die schenkt u Kinders op uw schoot;
Dan kunt gy vrolyk kusschen, streelen,
En stadig met de kleine speelen.
Hy springt en darteld op uw schoot,
En door den tyd zoo wordt hy groot.
| |
[pagina 14]
| |
Choor.
Als men zoo den Echt beschouwt,
Dan wenschte ik te zyn getrouwt.
Zoo uw lieve kleine wat vermaak,
Dan is de Echt een schoone zaak.
3.
Maar weet de Vrouw geen wys te stellen,
En houdt nooit op haar Man te kwellen,
Is morsig, slordig in het kort,
Daar alles zwaar verwaarloosd wordt;
Al won de Man nog eens zoo veel,
Zyn Broek of Kousen zyn nooit heel,
Dan zwart van honger, welke plagen,
Hard werken en durft nog niet klagen,
Of 't Wyf dat schreeuwt met zwaar geweld,
En vloekt daarop zy krygt geen geld.
Choor.
Men maakt ons voor den Echt bevreest,
Door sulk een Vrouw haar booze geest,
'k Beklaag die Man, dien armen bloed,
Die met zoo'n meubel leven moet.
4.
Een Vrouw is soms ook te beklagen,
Als zy mishand'ling moet verdragen,
Schoon zy is zind'lyk, zuinig, knap,
Maar beeft soms voor een dronke lap,
Die altyd scheld en Drank begeerd,
En alles roekeloos verteerd;
Al wat de Vrouw zoekt uit te sparen,
Verteerd hy en drinkt staêg maar Klaare,
Verzuimt zyn werk en loopt gansch naakt,
Zoo als hy Vrouw en Kind'ren maakt.
| |
[pagina 15]
| |
Choor.
Hoe ongelukkig is de Vrouw,
Met zulk een Man, ja ik vertrouw,
De Mannen zyn toch doorgaans slecht,
Zy doen de Vrouwen staêg onregt.
5.
Ja! maar een Man heeft ook wel zaken,
Waar door zyn hoofd op hol kan raken,
Schoon zy is zuinig, knap, zyn Vrouw,
Maar merkt dat zy hem is ontrouw,
En of zy nooit geen borrel lust,
Toch somtyds wel een ander kuscht,
En zwaar haar Man gaat affronteeren,
By hen die daags haar caresseeren,
Hy moet met Hoorens, gantsch niet klein,
Nog Vader van de Kind'ren zyn.
Choor.
Die goeden Hals, in wat verdriet,
Stort hem dat slechte Wyf toch niet:
Al dronk hy eens zo veel die Man,
Dan is het Wyf de schuld daarvan.
.
Maar gaf de Man somtyds ook reden,
Aan zyn Vrouws buitensprorigheden,
Wyl hy in het begin ter Trouw,
Een ander kuschte als zyn Vrouw,
Heeft geld en goed by dag en nacht,
Met andere Meisjes doorgebragt,
Die Snoepert liet zyn Vrouw maar leggen,
Kyk dat is ok toch wat te zeggen,
Ik zou niet eens verwonderd staan,
Al nam zoo'n Vrouw een Capellaan.
Choor.
| |
[pagina 16]
| |
't Valt hart die zoo'n ontrouwe heeft,
Die alles aan een ander geeft,
't Is waar zoo'n Vrouw heeft veel verdriet,
Maar slegt te worden past haar niet.
7.
Gy moet daarom den Echt niet vrezen,
't Kan alles zoo precies niet wezen,
Een kleine grap mag soms geschien,
Men moet wat door de vingers zien,
Want als men zoo wilt fitten gaan,
Dan had men zeker nooit gedaan:
Als men elkaar maar kan verdragen,
Dan heeft men al geen reen van klagen,
En: steld deez' les u allen voor,
Daar loopt altyd een Haartje door.
Choor.
't Is waar als men wilt fitten gaan,
Dan had men zeker nooit gedaan,
En stelt deez' Les u allen voor,
Daar loopt altoos een Haartje door.
|
|