De Nieuwe Haagsche Nachtegaal

[p. 226]

[VLucht niet, schoone, die mijn ziel]

Toon: Carileen of, Spoeyt uw voetjes, &c.

VLucht niet, schoone, die mijn ziel
Nu voor lang al vast gekluystert hiel,
Ay! blijft staan // en vertoeft // hoort my aan;
Laat een woord // ('k bid godin) van u zijn aangehoordt.
Ghy vlucht te zeer // ik begeer // doch geen meer,
Als dat ghy // loonen wilt mijn lang gevry.
Heelt de smert // die my 't hart // heeft verwart
In u min // en verkeert eens uw harde zin.
2. Ach! ghy hoord niet na mijn leet!
Waarde Maagd', hoe is uw hart zo wreedt?
Keer, ay! keer // Stut uw loop // vlucht geen meer,
Maar vertoeft // dat mijn ziele sich niet meer bedroeft.
Is zy ontvloon? // groote Goon // 't zal my doon;
Neen zy keert // en is van de min verheert.

[p. 227]

 

Ga en blust // nu uw lust // en haar kust

 

Voor haar mond // smeekt dat zy eens geneest uw wond.

 

3. Koom, mijn schoone harderin,

 

En beloont mijn trouw' en zuyvre min.

 

Gaan wy voort // in het bosch // want men hoord

 

Onze reen // kom mijn waarde Veld-godin, gaa heen,

 

Daar eens mijn lust // word geblust // 'k bid, ay kust

 

My: ô ! vreugd' // zoete kus ghy doet my deugd.

 

'k Bid, ay! vreest // niet, geneest // nu mijn geest

 

Van zijn smert // geeft verlichting aan het droeve hert.

Preutsche Vrysters,
Geen bedijsters.