De Nieuwe Haagsche Nachtegaal

t'Samenspraak tusschen Damon en Dorinde.

Toon: Als 't begint.

O Lief Dorinde waarde Maagt,
Ick sal u schoonheyt prijsen
En steeds eer bewijsen,
Mits die my behaagt:
Volmaakten Engel,

[p. 155]

 

[p. 156]

 

Hoort mijn klachten aan,

 

Siet eens hoe dat ick hengel

 

Om u min t' ontfaan,

 

Wilt my van smert ontslaan.

 

Dor.

 

Of het geluk u gunstig waar,

 

En u zoo veer liet komen,

 

't Meer gy soud gaan roemen

 

Van 't geluk so dra:

 

En ik u branden

 

Maar eens had geblust,

 

Gy liet my dan in schanden,

 

Neen, ick heb geen lust;

 

Niet beter dan gerust.

 

Dam.

 

Weet ghy wel wat de liefde al doet?

 

Heb ik niet dik u Schapen,

 

Doen gy laagt te slapen

[p. 157]

 

Voor den Wolf behoed?

 

En voor 't verkrachten

 

Van den Bos-God Pan

 

Die na u eer zo trachten,

 

Wie hielp u daar van?

 

'k Verjaagde den Tyran.

 

Ik heb geen koude wind ontsien;

 

Daar toe geen guere buyen,

 

Uyt den Noord of Zuyen;

 

Maar op u gebien,

 

Ik heb gaan drijven

 

Al u vee gejaagt,

 

Om in u stal te blijven,

 

Hiel ik steets de wacht,

 

Voor 't ondier in der nacht.

 

Ik eysch geen loon noch wedermin.

[p. 158]

 

Voor al mijn trouwe daden

 

Isser geen genade,

 

Schoone Harderin?

 

Mijn docht ten lesten,

 

't Is mijn levens draat,

 

Voor dien had ik een queste

 

Maar het is te laat,

 

Och Menschen doch wat raat?

 

Dor.

 

Ik ben u gunstig wat u deert,

 

Ik sal u trouwheyd loonen,

 

En liefde betoonen:

 

Maar dan swijgen leert/

 

Dam.

 

Komt dan Dorinde,

 

In dit Else lof,

 

Daar zal ons niemant vinde:

 

Dor.

 

Damon niet te grof,

[p. 159]

 

Mijn eer verdwijnt als stof.