De Nieuwe Haagsche Nachtegaal

J.V.Duisbergh's kusjes.

 

 

Wyse:

Lievert zach de schoone roozen
Van Rozettes wangen blozen
Met een lustelijke zin,
En hy bad zijn Engelin,

[p. 105]

 

[p. 106]

 

Haar een woortje toe te luystren;

 

Maar, vergragende in dit fluystren,

 

Roofde een kus van wang en lip;

 

Met een lach sloot hij dit pertje:

 

Maar Rozette hiel zijn hertje

 

Voor dit Kusjen in de knip.

Wyse:

Paarlemontje zat en lachte,
Dat 'et Visschers oogjen zach,
Die, door deeze lieve lach,
Paareltjens te visschen trachte
In het beekjen van haar mondt:
Maar eer hy 't gevaar bedachte
Ging zijn zieltjen daar te grondt.

[p. 107]

Wyse:

Lelia, zo blank als sneew
Hoorde Roemerts montje spreeken:
Dit 's de blankste van onz' eew:
Wie zou niet om kusjens smeeken
Haar sijn gantsche leven lang?
Hy, vrypostig, kuste haar kaaken;
Lelia, tot haar volmaken,
Kreeg een Roos op elke wang.

Wyse:

Ysbrand stondt op 't ys en keek
Starrenoogje vaardig rijden;
Straks zijn koude borst bezweek,
Alsz' in 't zwieren van ter zijden
Hem een flonkrend oogjen zandt;

[p. 108]

 

Dies deed hem de lust verstouten,

 

's Avonds wat by haar te kouten;

 

En een kus voor mond en handt

 

Staaken Ysbrand gantsch in brand.

Wyse:

Bernhart hoorde Geesje zingen
Scheller als de Nachtegaal.
Ach, zeyd' hy, al was ik staal,
Dit zoud my door 't harte dringen.
Dies de Stoutert, half gewondt,
Zaaide kusjes op haar lippen;
Daar hy strax dit rijm op vond:
Ach! deez' lippen, die zijn klippen
Beyd voor ooren en voor mond!

Wyse:

Dit Gezelschap met haar tienen

[p. 109]

 

Waaren op een tijd by een,

 

Daar men kusten heel gemeen.

 

Cupido quam haa[...] bedienen,

 

D' een met pijltjens, d'aâr met brand,

 

Maar het schalkje raak[...] in d' oogen;

 

Toen riep elk, wy zijn bedroogen,

 

Cupido heeft ons vermand.

Uyt.