Haagse liederhandschrift

113. [Dinen minnentlijchen lijf]

Dinen minnentlijchen lijf,
Gheciert in rechter wijflijcheit,
Dat so halt in eeren stijf,
So wert diin name in doechden breyt;
So hayt he seker vrueden vil,
Die diin hulde erwerven can;
Unde spelet oech eyn rijcher spel
Die[n] god ende dou der eeren gan.
Nemmer anders en ghedenchen
Dan gueten wiven tso behoert!
Daermede saltu die nider menscen
Te sprekene yre buse woert.

[fol. 67ra]

 

Gheluckes vil ende alle goyt

 

Ic dir voer alle wiven gan.

15

Dijn tsucht geeft mir hogen moet:

 

Haelstu weynich yet daervan,

 

Das doys dou mit besceydenheyt.

 

Ich nemmer anders en ghedenche,

 

Al yst mir tse liden leyt.

20

Laes onrecht recht van dir niet crenchen!

 

Ich neme das oph die trouwe mijn,

 

So wes mich van dich wederverret,

 

Das ich moyt gans diin eygen siin;

 

Het come so was mer si besceert.

25

Ghenayt mer, lieve vrouwe mijn,

 

Unde gheeft mer eyn genedich woert

 

Sint diin sinne so zicher diin,

 

Dattu met reden brenges voert.

 

Mucht das heyl an mir becliven,

30

Ich zulde te rechte wesen vro;

 

Miin vrude en kunde geyn man volscriven!

 

Ich sorge, das niet en si also;

 

Doch vruwe ich mich der seleger stont,

 

Das mijn sinne dich haen ercoren:

35

Want in mines hertzen gronde

 

Wert diins ghelike nye geboren.

 

 

 

Explicit