Haagse liederhandschrift

62. [Ich heb Claren opghegeven]

Ich heb Claren opghegeven
Mijn lijf, mijn goyt, wes ich vermach;
Van haer is mi nicht weder bleven
Dan sorghe, toren, nacht ende dach.
Dorst ich, ich souts haer doen gewach,
Hoe ich comen byn in sneven;
Ich moet betalen al 't gelach,
Om mi gaef si niet twe sceven.

Clare, die alle dinc verclaert
Hir ond daer in alle steden,
Voer scande heeft zi god bewaert,
Soe waer dat si comt gereden.
Men vint niet opten dach van heden
Wijf van also goeder aert,
Noch so volmaecht, van so scone leden,
Ich moet zi prisen, waer si vaert.

Dorst ich Claren noch (noch) wel verclaren,
Hoe dat mi mit claren steyt,

[fol. 35vb]

 

Ich soude noch claren openbaren,

20

Ende claghen haer mijns hertzen leyt.

 

Si is die liefste, die ich weyt;

 

Gheen dienst mach mi aen haer verzwaren,

 

Al deyt si mich cranc ontheyt.

 

God moet haer lijf ende eere bewaren.

 

 

 

't En baet niet.

62*

Hophen velt mich zo godertyeren,
En dede hophe, ich sulde faelgiren.

Wijch onde lijd, is goet te seggen!
Verbeyt onde verblijd! is goet te seggen!

Tis goet te maten, wie kan't gesaten?
Doen ende laten, wie kan't gesaten?