Haagse liederhandschrift
(1940)–Anoniem Haagse Liederhandschrift–
Auteursrecht onbekend
[Folio 33vb]
| |
Opdat si gode mocht geneken,
5[regelnummer]
Si sprach tot haere camerinen,
Dat si niet en late viere,
Si en doe halen den pape.
Si sende wech eenen knape,
Daer die pape te wonen plach.
10[regelnummer]
Hi sprach: "god geve uch goeden dach,
Heere, ende uch allen mede,
Die hier siin te deser stede!"
Die pape sprach: "wa'ts dijn wille?"
"Heer, mijn vrouwe leget stille,
15[regelnummer]
Onde heeft mi hir tot u gezant,
Dat ghi sout comen altehant,
Ende sout haer biechte horen."
Die pape sprach: "gaet henen voren,
Ich wil mi haestelich gereyden,
20[regelnummer]
Ende sal dir volgen sonder beyden.
Die pape quam met sinne voren,
Onde sal Venus' biechte horen.
Hi maecte voer hem een cruus,
Ende sprach, doen hi trat in 't huus:
25[regelnummer]
"Benedicite, Dominus!"
Venus sprac: "Heere haest uys,
Ende laet mi mine siele claren,
En sprac mine biechte in dusent jaren."
Die pape sprac: "Vrou, dat's te lanc!
30[regelnummer]
Ghi dunct mi wesen herde cranc."
Die pape begonste haren puls te tasten,
Ende vragede, of sij yet plage te vasten
Si sprach: "Heere, nenic, noch viere,
Mine quaetheit siin mennegertieren."
35[regelnummer]
Hi voelde dat haer puls lijf sloech,
Ende seide, si en had gheen behoef
Haer testament te besetten,
Haer en zoude aen't lijf niet letten.
"Sprect aen u biechte in gods namen,
40[regelnummer]
Ghi en sult niet uwer sonden scannen,
Die ghi mitten live hebt ghedaen,
Wildyr der helscer pijn ontgaen."
"Nenic niet, heere, en scame mi niet,
| |
[Folio 34ra]
| |
Ic heb den menneghen gedaen verdriet:
45[regelnummer]
Ic heb geroeft onde ghestolen
Beide openbaer ende verholen,
Ghemoertbrant, gemoert ende verraden,
Dit siin, heere, mine misdaden."
"Nu segt mi, wien hebdi [beroeft]?"
50[regelnummer]
"Menighe vrouwe, des gheloeft!
Ic heb den meneghen "t lijf genomen,
Ende menighen in pinen doen comen."
Die pape sprach: "Dat is misdaen."
"Heere, en was, wildijt verstaen:
55[regelnummer]
Het mint mennich in der naturen
Siin onghelijch, da'n mach niet duren;
Die drie naturen minnen die een,
Ende si en mint der drier gheen;
Dat doet, dat si die crone dreghet,
60[regelnummer]
Ende onstedicheyt heeft ontseghet.
Die locht is also reyne,
Dat sij niet wil siin ghemeyne
Mitter erden, water ende vure,
Om edelheyt haerre naturen.
65[regelnummer]
Si dreghet die crone van der minnen,
Hierom doet sij die andere ontsinnen.
Alzi hare onghelike minnen,
Ende sij't niet ghewinnen konnen,
So roepen si over mi wapen,
70[regelnummer]
Dat icker niet en late slapen
Noch gherusten in gheenre uren.
Minden si in harer naturen,
So mochten sij haer lief ghewinnen.
Ich mocht vochticheyt minnen
75[regelnummer]
Sonder loes in rechter naturen,
Anders en mach gheen minne duren;
Al werde ich diche gheheyten blint
En tyes mi ane niet [e]en twint.
Elc moet siin ghelike minnen,
80[regelnummer]
Sal hi van minnen troest gewinnen
In der naturen, niet in den goede.
Ghi zwicht onde hoert, als die vroede!
"Nu segt mi, wat hebdi gestolen?"
| |
[Folio 34rb]
| |
"Heere, ich heb ghebracht in dolen,
85[regelnummer]
Mennegen mensche met quelender minnen,
Dat si dicke waenden ontsinnen.
Welc tijt dat een vercoes een lief,
So was ic listegher dan een dief,
Ende stal hem't herte ende bracht' sinen lieve,
90[regelnummer]
Aldus ben ich ghelijch den dieve;
Soe moest hi om siin lief denken.
Daerna t'hant ghinc ic hem scenken,
Dat suete metten zuren menghen:
Dat's hope ende wanhope, die altoes brengen
95[regelnummer]
Den rechten min[n]ere in siin herte;
Dus moet hi liden mennege smerte.
Bi tiden comt hope ende geeft hem troest,
Dat hi sal werden wael verloest;
Daerna comt wanhope weder
100[regelnummer]
Ende werpt den hope alderneder;
Dus strijt hope ende wanhope,
Dat eene verliest sine slope,
Mitten slape drencken ende eten;
So ne kan minre siins liefs vergheten,
105[regelnummer]
Dat hi mit rechte truwe mint:
Aldus doe ich, dat een ontzint."
"Wien hebdi gemoertbranct? dat segt mi."
"Gerne, heere, dat prueft hierbi:
Als een mensche heeft ghesworen,
110[regelnummer]
Dat hi mi nemmer en wil becoren,
Of dat een niet en wil geloven,
Dat die minne doet pine dogen,
So come ic stille mit minen vure,
Ende onsteke al siin nature,
115[regelnummer]
Dat hi al bernt in der minnen,
Soe moet hi t'hant an mi zinnen
Hulpe, ende ongelovich lyen,
Ende onghestedicheit vertyen.
So doervlieghe ic dan siin herte,
120[regelnummer]
Ende doe hem liden sure smerten,
Swarer dan hi soude liden,
Had hi ghelovich siin in tiden;
Soe moet hi suchten ende carmen,
| |
[Folio 34va]
| |
Mer en laets mi niet ontfermen,
125[regelnummer]
Want hi teghen mi heeft mesdaen;
Hi moet dan penitenci ontfaen.
Aldus wert mine name gebreyt
So wijt als eertrike geyt."
"Nu segt, wien hebdi ghemoert?"
130[regelnummer]
"Heere, alse ich heb becoert
Eenen so seere mitter minnen,
Dat hi verloren heeft zijn vijf sinne,
So ne kan hi niet gheduren,
Hi heeft liever t'aventuren
135[regelnummer]
't Lijf, dan so te leven;
Die aventure mach hem geven
Selke in tornoy of in tafelronde, daer
En mach hem niet werde[n] so swaer,
En si bi nachte of bi dage,
140[regelnummer]
Si en ontsien steke no slage
Noch en[e]gerande toren,
Si ne hebben haer lief of 't lijf verloren."
"Nu segd mi, wien hebdi verraden?"
"Gherne, heere, al sou't mi scaden:
145[regelnummer]
Ich heb verraden mennegen mensce,
Al dede ich siins hertzen wensche;
Dat grote heren haer ongelijch namen,
Die dit in haer gedachte dede comen,
Dat was beter ghedaen dan gelaten;
150[regelnummer]
Twee onghelijc moeten anderen haten.
Die voer siin lief nemt eenich goet,
Sekerlike hi en is niet vroet;
Want dat een had al ertrike,
Ende siin lief niet waer rike ...
155[regelnummer]
Oech hebbic vrouwen ende joncvrouwen
Haer onghelike doen truwen
Buten haren vrienden raet.
Si ne ontsagen ghene misdaet,
Nochweder sonde noch scande,
160[regelnummer]
Noch om vriende, die se kande,
Si lieten vrienden eere ende goet,
Ende namen, daer hem die sin toe stoet.
Oec so hebbic doen min[n]en
Mennegen mit al sinen zinnen
| |
[Folio 34vb]
| |
165[regelnummer]
Algader teghen siin nature,
So dat hem 't leven wert te sure.
Dat dede ich al mit minen liste,
Dat hi van mi te seggen wiste.
Oech hebbe ic man ende vrouwen,
170[regelnummer]
Die elc anderen met trouwen
Te gader trouwe hadden geloeft,
Die maect ic so verdoeft,
Dat si meer eenen anderen minnen
Dan si namen bi haren vrienden.
175[regelnummer]
Heere, dit heb ic al misdaen,
Ende beghere penitenci t'ontfaen."
"Vrouwe, ghi sijt seere misdadich,
Mer denct, dat god is ghenadich.
Wildi volgen minen rade,
180[regelnummer]
Ic wille u al uwe misdaden
[...............]
"Ja ich, heere, al sonder waen."
"Alle, die mit trouwe minnen,
Dien zuldi hulpen, dat si gewinnen
185[regelnummer]
Haer lief mit uwen rade.
Ghi sult oech doen ghenaden,
Die der ghenaden werdich sint,
Vrouwe, dat's dieghene, die wael mint."
Waeromme is dese biechte gemaect?
190[regelnummer]
Of yemant, dyer niet heeft gesmaect,
Wat minnen of wat minne sij,
Dat hi prueven mach hirbij,
Waerbi dat die minne is ziec.
Des en wil ich helen niet:
195[regelnummer]
Der loser minre is so vele,
Die mit haren valschen spele
Goede minne also verblinden,
Ende gerechte minne scenden.
Waer dat sij eenen minre zien,
200[regelnummer]
Si beroepen, bespotten dien;
Recht of hi were een zot,
Hebben si met hem haer spot.
Des dogen rechte minre pijn,
Dat sij aldus beropen sijn.
205[regelnummer]
Valsce minre moegdi kinnen
Hierbi: si hebben van der minnen
| |
[Folio 35ra]
| |
Liever 't woert dan die daet.
Dat is alle vrouwen quaet;
Want si beroemen hem van minnen,
210[regelnummer]
Dat si den hope wanen gewinnen.
Bi beroemen werden vrouwen gescent,
Ende die goede minne geblent.
Die wise helet, dat hi dreghet,
Die sotte mildet, daer hi bi snevet.
ghenade god
|
|