Haagse liederhandschrift

51. Van den plucten spoerwaer

Van den plucten spoerwaer

Eene jonghe maget hadde gheset
Mit behendicheyt een net,
Ende waende eenen spoerwaer vaen.
Hadde't na hare wille volghaen,
Si hadde hem ghetoghen uut
Alle die plumen totter huut;
So ne mochte hi niet van der stede,
Ende si helde haer spot daer mede,
Ende deden vaste voer haer springhen.
In aldus ghedanen dinghen
Moyst hi siin te spotte ghedreven.
Mer hi is onghevanghen bleven,
Want hi wart hare lyst ghewaer,
Si was daermede al te openbaer,
Ende heeften voer dat nette gheslaghen.

[fol. 29va]

 

Hi sal in bosschen ende in haghen

 

Hem gheneren als hi best kan;

 

Als si ne vaet plucken dan,

 

Oft haer dunct goet ghedaen,

20

Hi sal hem node laten vaen,

 

Daer men maken wil so cael.

 

Maer wiste hi die waerheyt wael,

 

Dat si hem die plumen liet,

 

Hi ne weygherde haer der vancnes niet,

25

Hi ne quame haer seker op die hant;

 

Maer doen hi sach ende ondervant,

 

Dat si ne daeromme vanghen wilde

 

Dat sij haer spot met hem hilde,

 

Doe keerde hij af; des dede hem noet,

30

Want hi waer veel liever doet,

 

Dan hi so bloet waer van plumen,

 

Dat hi die stede niet mocht rumen.

 

In rechter [...] vrindichlicheit

 

Waert hi ghewaernt voer dat leyt;

35

Hi ne is selve niet so blent

 

Noch van zinne oec so kint.

 

Si lachede, doe si hadde ghehanghen

 

't Net, daer si ne mede woude vangen,

 

Ende achterwaert wincken metter hant.

40

Doen hem die saken worden becant,

 

Dat si ne vanghen wilde om sceren,

 

Ende met hem houde[n] wilde borderen,

 

Doen keerdi af al onghevaen,

 

Ende vloech op eenen boem staen,

45

Daer hi haer vrude horen mochte.

 

Doen hoerde hi wael an haer gheruchte,

 

Dat si ne daerom vanghen wilde,

 

Dat si sceren met hem hilde.

 

Dus is hi van den nette ghevlogen,

50

Ende sij sal lichte vangen moghen

 

Eene kreye, die sij houden moet,

 

Die nemmer goeden vloghe doet.

 

 

 

bezint!