Haagse liederhandschrift

19. [Die coninc Ere woude opgeven]

Die coninc Ere woude opgeven
Sin wapen bi sinen leven,
Nochtan dat hi gheruerich was.
Sin dochter Minne troude haer das
En zegede: "Vader, doet des niet.
Min brueder Duecht, die ghi hier ziet,
Ic kent, hi es u oudste sone;
Sin beghin is herde scone;
Hi moet en luttelkin beherden,
Sullen hem uwer wapen werden.
Laten pinen, wat hi mach.
Is dat hi criget sulc bejach,
Dat ghine willike croent,
So es hem herde wel geloent.
Vader, dats min hoechste raet;
Ende enich man, die na u staet,
Die zal mi wesen onderdaen;
Want ic hebbe van u ontfaen
Een mechtich, edel conincrike,
En kinne nyeman min gelike
Sonder u, heer vader.
Aen u staet al min dinc algader."
Her Doget sprac: "dats wel gheset;
Wie al zin dinc an u dreget,
Van minen vader wert hi verleent,
Is dat hij't in truwen meent.
Min oem, Her Ruwe, is so mechtich,
So edel und so bedachtich,
Hi ne laetse nemmermee bederven,
Die na uwer hulden werven."

[fol. 9ra]

 

Dus volget Vrou Eere Ver Minnen rade,

 

Ende Har Doget dient op genade,

 

Ende Har Truwe zijt in die stad,

 

Daer Eere, dar Minne, dar Docht in sat.

35

Ver Milde sprac: "ic bin verdreven;

 

Mar sagic Minne in eren leven

 

Ende trouwelike doecht hanteren,

 

Et en mochte niet failgieren,

 

En war werder dan ic bin."

40

So wie wil keren sinen zin

 

An Coninc Ere, an vrou Ver Minnen,

 

An Docht, an Trouwen, hi sal winnen

 

Lof in den hemel ende op der erden,

 

Dat comt hem van hoeger werden,

45

Die men Jhesus Christus noemt,

 

Die alle dinc ten besten doemt.

 

Wie god gan, dat hi criget eere,

 

Danket gode, dat's Noyden leere.

Waerheit