Haagse liederhandschrift

15. [Vier Sprüche]

[A]

Dit seyt Noydekin:

Et is Vrou Eren wal gevallen,
Si mach vrou sin van allen,
Beide in denken und in werken,
Dat mach men alle dage merken.

[fol. 6va]

5

Wat in den lande nu gheschiet,

 

Dan telt men ter eren niet,

 

Liegen, driegen, achtersprake,

 

Stelen, roven, vredebrake,

 

Dats algader worden eere,

10

O wach, huden und ymmermeere!

[B]

Her Erentrijch die sprac ein wort
Ende seget sinen gezellen vort:
Die meest eren is gedaen,
Die sal met vlite darna staen,
Dat hi den goeden eere doe,
So comt hem des gelike toe.

[C]

Hoeffen, truren, hertzinleyt
Hait mich bracht ein onderscheit
Van der liever vrouwen min,
Daerom moes ich trurich sin.

[D]

Cato

Wijslich, dat ghi doet
Ende beziet, of 't ende is goet.