De Gulden Passer. Jaargang 60

[p. 78]

⁺ Dum viuo prosum.

+ 154, 155

109.

En quercus carie, & fulmine perdita,

Trunco conspicior semper inutili:

At non sedula quicquam

Imis negligo partibus

Nam dum vita mihi, sensus, & infimus

Nutrimenta sinit contrahere vundique,

Nunquam desero suetum

Alendi officium meum.

Forsum trunca, nouis frondibus, augeo

Vestros ruriculae continò ac focos.

Quòd possum, licet aegra,

Vobis vertice largior.

Vellent si pariter nempè laboribus

Dum viuunt homines sollicitudine, &

Haec mortalia, vires

Infimae licet, exequi:

Longè esset melior rebus in arduis

Cunctorum ratio, prospero & aethere

Nostris afforet ausis

Caelo qui sedet alto.