De Gulden Passer. Jaargang 58-59

159. Ghemeyne sorge. Tot Petrum Victorium,

De duyster wolcken ick valck door vliege subijt,
Sonde faelgeren van dorst oft honger swaer,
Vervolgende mijnen roof met groot iolijt,
Want ic van naturen ter iacht geneycht ben voorwaer,
Dies ic mijnen meester dienen can sonder vaer
Hooch inde locht, en hem met mijnen roof verblijen,
En doorsoeckende de hooge bergen allegaer
Soud'ic al de werelt door vliegen sonder mijen.
Och oftse so deden die tot desen tijen
De sorge voor de gemeyne weluaert dragen!
Lieuer radende tot profijt van alle sijen,
Dan tot eygen baet, so sulcke te doene plagen
Alle verdriet verwindy, dies (na mijn gewagen)
V Victory, die ghy, Peter, crijcht door arbeyt groot,
Niet steruen en sal tot eenigen dagen.
D'oude boecken restitueerdy, en brengtse bloot
Weder int licht, die begrauen waren voor doot.
D'welck och oft ic ooc doen const na uwen raet!
Ghelt en gebreect my niet, noch arbeyt ter noot,
Maer stercte, daer in ghy my verre te bouen gaet.
U schaduwe (can ick) sal ic nauolgen vroech en laet.