De Gulden Passer. Jaargang 58-59

133. Ontwerrende worde ick sy worm selue verwert.
Oft, Ontwerrende verwerre ick sy worm my seluen

Ter wijlen ic ontlosse die veel is schuldich

En rijcmake, hangende in mijn werc altijt,
So winde ic ongeluckich Syworm menichvuldich
My seluen daer inne, tot dat my de doot bevrijt.
Nochtans laet ic nacomelingen achter metter vlijt
Den welcken men (onwetende des quaets) mi na siet doen,
En niemant en willet hen seggen, mits t'profijt.
Ooc sietmen ons met sulcker liefden tot wercken spoen,
En so seer begeerdy ons syde auont en noen,
Dat niemant sijn leuen en can gesparen.
Seer hert ist lange te dienen en wercken coen,
En sonder gewin te steruen na veel iaren.