De Gulden Passer. Jaargang 58-59

[p. 43]

131. Niet en isser te betrouwen.
Tot Petrum Sambucum sijnen vader.

Als den Elephant wilt rusten sijn leden stijf

Aen eenen sekeren boom, so gaet hy hem stellen. Den welcken de iager gade slaet met een los motijf,
En saechten van onder tot dat hy goet is om vellen,
Des de beest ter neder valt alsser aen comt hellen,
En dan wort so lichtelic verwonnen en gevaen,
Op wiens rugge men torrens en crijchslien can stellen.
Nergens en is seker trouwe, dus wacht v voortaen
Voor t'bedroch, alst alle in ruste schijnt te staen.
Hippomenes verwan door d'appelen zijn lief,
En Medea doode Peliam door sijn dochters saen:
So bedriegense ons die wy al ons gerief